Jan Ekier

1773

classic

Jan Ekier | Muzyka poważna

Jan Ekier – pianista, kompozytor, edytor dzieł muzycznych i pedagog.

Urodził się 29 sierpnia 1913 roku w Krakowie, w rodzinie o muzycznych tradycjach. Gry na fortepianie uczył się u Olgi Stolfowej, jednej z najwybitniejszych pianistek w Krakowie. W latach 1932-34 studiował muzykologię na UJ. Studia pianistyczne w latach 1934-1937 (u prof. Zbigniewa Drzewieckiego) i kompozytorskie w latach 1934-1939 (u prof. Kazimierza Sikorskiego) odbywał w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. W 1936 r. uzyskał III nagrodę na Konkursie Kompozytorskim Towarzystwa Wydawniczego Muzyki Polskiej za Suitę góralską na orkiestrę. Na III Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie w 1937 roku zdobył VIII nagrodę. Podczas okupacji należał do najaktywniejszych muzyków walczącego podziemia. Po zakończeniu wojny kontynuował działalność koncertową.

Działalność pedagogiczna
Jeszcze w Krakowie, w r. 1932/33 Jan Ekier uczył solfeżu w Szkole Muzycznej im. Wł. Żeleńskiego. Po wojnie zajął się kształceniem pianistów, m.in. prowadził klasę fortepianu w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Lublinie. W r. 1947/48 pełnił obowiązki rektora Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie. W l. 1953-2000 kształcił pianistów w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (później Akademii Muzycznej, obecnie Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina) – był kierownikiem I Katedry Fortepianu w l. 1964-1972 i 1974-2000. Wśród jego licznych wychowanków są m. in. P. Paleczny, B. Kawalla, A. Paleta-Bugaj, A. Jastrzębska-Quinn, T. Takahashi, I. Wyrzykowska-Mondelska, M. Szmyd-Dormus, A. Bereżyński. Po 1960 r. Jan Ekier prowadził wiele kursów mistrzowskich, m.in. w Niemczech, Francji, Włoszech, Holandii, Brazylii, Japonii i Chinach.

Działalność edytorska
Rozpoczął ją tuż po wojnie. W ramach PWM-owskiej serii nutowej Pedagogiczna Biblioteka Fortepianowa początkowo we współpracy z Zb. Drzewieckim, J. Hoffmanem i A. Riegerem przygotował zeszyty Gam i pasaży oraz dzieła J. S. Bacha dla dzieci i młodzieży, następnie samodzielnie opracował m. in. Inwencje, Koncert włoski, Chromatyczną fantazję i fugę, Suity francuskie. W roku 1959 został redaktorem naczelnym Wydania Narodowego Dzieł Fryderyka Chopina. Pierwszy tom – Ballady ukazał się w 1967 roku.

Konkursy pianistyczne
Od roku 1949, z wyjątkiem V Konkursu Chopinowskiego, Jan Ekier był jurorem kolejnych konkursów powojennych. W r. 1985, 1990, 1995 – pełnił funkcję przewodniczącego jury a w roku 2000, 2005 i 2010 był przewodniczącym honorowym jury. Jan Ekier był wielokrotnie zapraszany do udziału w jury międzynarodowych konkursów pianistycznych, m. in. w Budapeszcie (1956), Lipsku (1964), Bolzano (1975, 1977), Genewie (1975, 1986), Monachium (1977), Tel Awiwie (1980).

 Wyróżnienia i odznaczenia
Jan Ekier był wielokrotnie nagradzany za wybitne osiągnięcia artystyczne i naukowe. W roku 1995 został mu nadany tytuł Doktora Honoris Causa Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1998 r. otrzymał Nagrodę Chopinowską przyznawaną przez Międzynarodową Fundację im. F. Chopina. W roku 2000 Jan Ekier został uhonorowany Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W roku 2005 otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Dwa lata później w 2007 r. został wyróżniony nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida „Dzieło Życia” przyznawaną przez Samorząd Województwa Mazowieckiego. W roku 2010 Jan Ekier został odznaczony Orderem Orła Białego.